چرا کودکان و نوجوانان از منزل فرار می کنند

در مشاوره کودک و نوجوان رسیدگی و روان درمانی کودک و والد از اهمیت بالایی برخوردار است .از نظر قانونی هر کودک و نوجوان کمتر از 18 سال که بدون رضایت والدین منزل یا محل زندگی خود را ترک کند مقصر یا بزهکار شناخته می شود.

فرار کودک یا نوجوان از منزل در واقع زیر پا گذاشتن مقررات خانوادگی است و مسلماً رفتاری عادی و طبیعی نیست. فرار اغلب به علت ترس، خشم یا انتقام جویی در مقابل عوامل مخرب و آشفته خانوادگی است که کودک برای مدت کوتاهی مکان های دیگر را به منزل خود ترجیح می دهد.

کودکی که در مدرسه نمرات کم گرفته است و بارها به دلیل نمرات کم یا مردود شدن تنبیه و سرزنش شده و احیاناً از پدر کتک خورده است، یا برای تنبیه او را در اتاقی حبس کرده و به وی غذا نداده اند به علت ترس به منزل برنمی گردد، زیرا به خوبی می داند چه چیزی در انتظار او است. بنابراین در حین ترس و اضطراب و بلاتکلیفی شدید تصمیم  می گیرد فرار کند.

کودکانی که بارها بدون گناه و تقصیر تنبیه شده اند یا از انجام تقاضاهایی بیش از ظرفیت و تواناییشان عاجز بوده اند به علت ترس و انتقام جویی و برای خودداری از انجام وظایف سنگین فرار را بر قرار ترجیح می دهند.

کودکان طرد شده که مرتباً از طرف والدین یا برادران و خواهران بزرگتر خود تحقیر می شوند در عالم خیال خود برای جلب ترحم و محبت اعضای خانواده در مدت غیبت خود، از خانه فرار می کنند. چنانچه اوضاع خانواده این افراد بهبود نیابد برای همیشه فرار می کنند.

بعضی دختران نوجوان بر اساس یک رشته تخیلات واهی و به تصور اینکه وارد عالم جدید شوند و شهرتی کسب کنند از خانه فرار می کنند. یا دختران جوانی که به علت عدم رضایت و ازداج فرار می کنند و به محیطی خالی از کشمکش پناه می برند. و برای حفظ خود و یا داشتن پشتیبان، کارشان به فحشا می انجامد. در روند فرار از خانه، پسران ممکن است به دست مردان هم جنس باز گرفتار شوند.

در واقع فرار کردن نشانه پناه بردن به چیزی دیگر است. کودک در حقیفت به دنبال مهر و محبت می رود. به عبارتی فرار گریزی از کشمکش و عوامل هیجان آور است . فرار در سنین قبل از بلوغ به صورت فردی، دو نفره و یا گروهی صورت می گیرد.

در صورتی که فرار گروهی باشد، فردی بعنوان رهبر گروه را هدایت می کند و برای تهیه پول و وسایل  به فعالیت های دست می زنند که اغلب بزهکارانه و ضد اجتماعی است. البته این حالت بیشتر در افراد تلقین پذیر و مبتلا به اختلالات شخصیتی دیده می شود . فرار ممکن است با آگاهی، تصمیم قبلی یا بدون آگاهی و تصمیمی باشد که د رحالت دوم دلیل این رفتار ضربه های مغزی ، مبتلایان به اسکیزوفرنی، هیستری و خصوصاً بیماران مصروع دیده می شود.

البته باید توجه داشت که فرار همه افراد گریزان از منزل به انجام اعمال خلاف منجر نمی شود، زیرا ممکن است فردی از وضعیت خانوادگی خود ناراضی باشد و بدون اینکه برای خود و دیگران مشکلی ایجاد کند، زندگی خود را در جای دیگری ادامه دهد.

مرکز مشاوره گروه همراه سعادت آباد