استفاده از روش محروم کردن موقت برای مهار بی نظمی و خراب کاریها
حدود سنی پیشنهادی: 2تا 10سال
دراین شیوه باید کودک را به طور موقتی از موقعیتی که در آن مشکلی به وجود آورده دورکرد.مدت زمان محروم کردن کودک 2تا3 دقیقه است وباید بلافاصله پس از بروزمشکل رفتاری از آن استفاده کرد. از این روش میتوان برای پشتیبانی از روش زمان سکوت یا هر تنبیه دیگری استفاده کرد که برای رفتارهای بسیار مخرب از قبیل پرخاشگری ،عصبانیت وازکوره دررفتن یا نافرمانی وسرپیچی از دستورها در نظر گرفته اید.نحوه اجرای آن همانند زمان سکوت است فقط با این تفاوت که در این شیوه معمولای کودک را باید در مکان دیگری از قبیل حمام یا راهرو گذاشت.با استفاده از این روش دیگرنیازی نیست هنگامی که رفتار بدی از کودک سر می زند سرش فریاد بزنید،تهدیدش کنید یا به اوسیلی بزنید.این روش در کمک به کودک برای فراگیری رفتارهای قابل قبول تر بسیار موثراست،البته در صورتی که از آن به درستی استفاده شود.مزیت اصلی آن این است که لازم است والدین خونسردی خود را حفظ کنند.عصبانی شدن در زمانی که کودک نیز پرخاشگرشده است،باعث خشم بیشترکودک می شود که این خود منجر به تشدید مداوم عصبانیت وخشم هم در والدین وهم در کودک میشود .
فرستادن کودک به اتاق خوابش نوع دیگری از محروم کردن موقت است.اشکال عمده استفاده از اتاق خواب به عنوان مکانی برای محروم کردن کودک این است که درآن جا اسباب بازی ها ووسایل دیگری وجود دارد و کودک میتواند در آن مدت با آنها سرگرم شود.بهترین جا برای محروم کردن کودک مکان های کسل کننده،بدون جاذبه و ملال آور است. البته در این مکان ها باید جریان هواوجودداشته باشد،امن ودارای نورر کافی باشد ودر صورت لزوم بتوان در آن را قفل کرد تا از خروج کودک جلوگیری نمود.
والدینی که به شکلی از روش محروم کردن موقت استفاده کرده اند ممکن است به این نتیجه رسیده باشند که این شیوه اثر چندانی ندارد. اما چرا؟ علت آن یکی از دلایل زیر است. اول این که به کودک اجازه داده اند خودش تصمیم بگیرد چه موقع از آن مکان بیرون بیاید. دوم اینکه والدین از این روش به طور مستمرومنظم استفاده نکردهاند.محروم کردن موقت زمانی بهترین تاثیروکارایی را دارد که هرگاه مشکل رفتاریی بروز کرد از آن استفاده شود.سوم اینکه زمانی که کودک هنوز عصبانی وناراحت است والدین به او اجازه داده اند از محل مورد نظر بیرون بیاید واین واقعا مشکل بزرگی است،زیرا کودک یاد می گیرد که اگر به مدت زیاد وبا صدای بلند فریاد بزند،بالاخره میتواند از آن جا بیرون بیاید.بیرون آمدن از این تنبیه بستگی به این دارد که کودک بتواند واقعا 2تا3دقیقه همان جا ساکت وآرام بماند.اگر بخواهید هنگامی که کودک قول می دهد بچه خوبی باشد او را رها کنید،یا این که فقط ماندن در مدت زمان تعیین شده را ملاک قرار دهید بدون این که به این توجه داشته باشید که کودک در آن مدت ساکت بوده است یا خیر،راه به جایی نمی برید. در حقیقت محروم کردن موقت از زمانی شروع می شود که بی نظمی و آشوب کودک متوقف شود.
بسیاری از والدینی که با آن ها کار کرده ام،حمام را برای محروم کردن کودک انتخاب کرده اند،البته بعد از این که وسایل خطرناک آن رادور ازدسترس گذاشته اند و آن را به محل امنی مبدل کردهاند.
راهنمای استفاده از این روش، مشابه توصیه هایی است که در خصوص زمان سکوت آمد.
مرکز مشاوره گروه همراه – سعادت آباد
