پیش گیری از بی اشتهایی و پراشتهایی روانی
از آن جا که هیچ درمان پزشکی برای بی اشتهایی و پراشتهایی روانی کشف نشده است، پزشکان هیچ الگوی روشن و مشخص برای پیش گیری از این اختلالات ندارند. بنابراین، تاکنون بهترین روش موجود برای جلوگیری از اختلالات خوردن آگاهی عمومی بوده است. متخصصان بر این باورند که تعداد موارد اختلالات خوردن با آموزش نوجوانان، والدین، معلمان، مربیان، رسانه ها و انجمن پزشکی درباره علل احتمالی و مهم تر از همه، خطرات جسمانی آنها کاهش می یابد.
رسانه ها
بعضی از متخصصان بر این باورند که بهترین مبارزه با اختلالات خوردن، مبارزه با پی آمدهای فرهنگی است که زیبایی را مساوی با لاغری می دانند. در حقیقت، بعضی از طرفداران و مدافعین این دیدگاه تلاش می کنند راه و روش تبلیق خرید و فروش محصولات تجاری را تغییر دهند. البته آنها از عهده این کار هم بر آمده اند. برای مثال، ماری بارس، روان پزشک و روان درمان گردر دینورز، ماسچوست، گروهی را با نام تحریم تجارت افراد بی اشتهای روانی بنیان نهاده است. گروهی که هدف آنها مبارزه با شرکت هایی است که در آگهی های تبلیغاتشان از الگوهای بسیار لاغر استفاده می کنند.
اعضای( بی آی ام) با تحریم محصولات معین نتوانسته اند جلو تبلیغات برخی شرکت هایی را که کالای خود را با استفاده از الگوهای بسیار لاغر نمایش می دادند، بگیرند. برای مثال شرکت هایی از قبیل کلوگ، کوکا کولا در آگهی هایشان برای ارتقای سلامت واقعی و افزایش مصرف محصولاتشان به جای استفاده از الگوهای لاغر و نحیف از الگوهای ورزشی استفاده می کنند. ( بی آی ام) با این روش کمک می کند تا رسانه ها چگونگی به تصویر کشیدن زیبایی، و مردم نیز چگونگی در کشان را از زیبایی تغییر دهند.
به علاوه، پوشش خبری رسانه ها از اختلالات خوردن افزایش یافته است. مقالات بی شماری در مجلات نوجوانان و والدین دیده می شود. بسیاری از این مقالات سرگذشت زندگی واقعی افرادی را به رشته تحریر در می آورند که از بی اشتهایی یا پراشتهایی روانی رنج می برند. این نشان دهنده گام های مثبت به سمت آموزش عمومی درباره خطرات این بیماری هاست.
البته هدف این گونه مقالات، و مشاوران روان شناس دور نگه داشتن نوجوانان از این اختلالات است. با این حال،در چنین مواردی عکس قضیه هم اتفاق می افتد. تلاش های رسانه ای برای آموزش مردم درباره اختلالات خوردن ممکن است با نمایش ضمنی کنترل وزن به نوجوانان، دقیقاً به فریبندگی این بیماری ها خدمت کند. احتمالاً اگر رسانه ها چنین کاری را نمی کردند، ممکن بود که آن روش ها به ذهن نوجوانان هم خطور نکند.
علاوه بر این، بعضی وقت ها در گزارش های خبری افراد مشهوری که از اختلالات خوردن رنج می بردند، به جای تمرکز بر روی بیماری شخص بر روی خود فرد تمرکز می کنند. این گونه خبرها به جای این که نوجوانان را از خطرات جسمانی بیماری آگاه کنند، بیشتر فریبندگی لاغری را تبلیغ می کنند. بنابراین، برخی از متخصصان نگرانند که این گونه گزارش ها در آگاه کردن مردم از نتایج جدی اختلالات خوردن شکست بخورند. و ممکن است نوجوانان را به دنبال کردن مسیر مشهور ( بیمار) تحریک و تشویق کنند.
علاوه بر آگهی های تبلیغاتی، اخبار مربوط به افراد مشهور مبتلا به اختلالات خوردن تبلیغات فروش و محصولات رژیم لاغری، تصاویر مانکن ها همه و همه نوجوانان را بمباران می کنند.
محصولات جدید برای کمک به افراد در کاهش وزن، کاملاً بازار مصرف را به اشتغال خود درآورده اند. کیوسک های روزنامه فروشی پر از دستورالعمل های غذایی روز است. غذاهای تبلیغ شده با عناوین کم چربی و بی چربی قفسه های فروشگاه های بزرگ را پر کرده اند. در رأس همه اینها رستوران ها، مغازه های فروشنده غذاهای آماده و تولیدکنندگان مواد غذایی، پیوسته به مردم فشار می آورند تا با اشتهای سیری ناپذیرشان از این هم که می خورند، بیشتر بخورند.
در حال حاضر بهترین راه برای متوقف کردن سریع پرخوری، کمک از مشاوران روان شناس و خوداری از مصرف محصو لات لاغری است که به صورت بی حد و حصر عرضه می شوند. به هر حال، آنچه که مردم نمی دانند، این است که غالباً رژیم گرفتن نتیجه معکوس به دنبال دارد و آنهایی که رژیم می گیرند، ممکن است در یک چرخه خطرناک افزایش و کاهش وزن گرفتار شوند. حتی برخی از متخصصان این چرخه الاکلنگی را علت اصلی دو اختلال می دانند.
مرکز مشاوره گروه همراه – سعادت آباد
