حرف بزنید و از کوره در نروید

از کوره در رفتن مثل بیرون ریختن زباله است.ذهن ما زباله های عاطفی تولید کرده و در بدن سم ایجاد می کند. اگر خشم خود را ابراز نکنیم ممکن است این مواد سمی را ببلعیم و در نتیجه به بیماری هایی مثل افسردگی ، امراض قلبی و حتی سرطان مبتلا شویم. به جای بیان خشم بسیاری از زنان ورم می کنند و یا به عنوان مثال چاق می شوند. خود من همیشه وقتی خشمی را بیان نمی کنم وزنم اضافه می شود.

بیان خشم با روشی سازنده، هنر است. وقتی اژدهای درون مقادیر قابل توجهی بخار تولید کرد باید این بخارها خارج شود اما به شرط آنکه از مردم و اشیای شکستنی فاصله بگیریم. کودکان به طور غریزی خوب می دانند چگونه خشم خود را رئی زمین پرت کنند، ضربه و لگد می زنند و به ندرت با این کار صدمه ای به خود می زنند.

پدران ، مادران و معلمین آگاه فرصت می دهند تا کودکان خودشان را تخلیه کنند. کودک آنچه را در دل دارد بیان می کند و خلاص می شود. چنین فرصتی به خود بدهید نوک تیز حمله و نا امیدی را از مردم دور نگه دارید. بگذارید تخلیه شوید بعد از آن می توانید حرف حسابتان را بزنید. وقتی از کوره در می روید حتی اگر واقعا برای حل مشکل تان اهتمام می ورزید خسته اما در عین حال تطهیر هم می شوید. رابرت فراست می گوید: بهترین راه خروج از هر مشکلی عبور از میان آن است به عبارتی مواجه شدن با آن است. پس از توقفی کوتاه برای خروج انرژی اضافی می توانیم با بهره گیری از اصول مراوده به شکلی سازنده بگوییم و بشنویم.