ترمزهای ذهنی را رها کنید

ترمز را رها کنید

به دست آوردن هرچیزی که بخواهید،کارراحتی نیست.

” رابرت آلن”

آیا تا به حال هنگام رانندگی متوجه شده اید که ترمز دستی هنوز بالاست؟ آیا برای رهایی از فشار ترمز، بیشتر گاز دادید؟ خوب مسلماً نه ! ترمز را رها کردید و بدون فشار بیشتر، تند و سریع به حرکت خود ادامه دادید.

بیشتر مردم در راه زندگی،با ترمز دستی محکم ، آن هم ترمز روان شناختی حرکت می کنند. تصویری منفی از خودشان در ذهن دارند و یا هنوز آثار پرقدرت تجارب بد آزارشان می دهد.خود را در حریمی خود ساخته و آرام بخش محصور کرده اند.باورهای غلطی درباره واقعیت دارند و یا احساس گناه کرده و به خودشان شک دارند.وقتی نیز که تلاش می کنند به هدفی برسند، این تصاویر منفی و حریم امن از پیش ساخته همیشه آن ها را از انجام نیت خیرشان باز می دارد. هرچقدر هم که تلاش کنند فرقی نمی کند.

اما انسان های موفق دریافته اند که به جای افزایش قدرت اراده به عنوان موتور محرک موفقیت ، راحت تر است که ترمز را خلاص کنند و از دست افکار محدود کننده رهایی یافته و تصاویر ذهنی خود را تغییر دهند.

از حریم امن خود خارج شوید.

این حریم امن یک جور زندان بزرگ و خود ساخته است.این حریم از مجموعه بایدها و نبایدها و نمی توانم ها ساخته شده.همین طور عقاید بی اساس دیگری که در طول زندگی به واسطه افکار و تصمیم های منفی خود گردآوری و تقویت کرده اید.شاید حتی برای محدود کردن خودتان،به این شیوه تربیت شده باشید.

حماقت فیل ها را تکرار نکنید!

بچه فیل ها از بدو تولد تربیت می شوند که در مکانی بسیار کوچک زندگی کنند.مربی،پای بچه فیل را با طناب به یک میله چوبی که در زمین فروکرده می بندد.با این کار بچه فیل فقط در محدوده ای که از طول طناب تعیین می شود باقی می ماند و این همان حریم امن فیل است.با این که اوایل بچه فیل سعی می کند طناب را پاره کند، طناب محکم است و بچه فیل یاد می گیرد که طناب پاره شدنی نیست.به این ترتیب بچه فیل می آموزد که در محدوده معین شده از طول طناب باقی بماند.

وقتی که بچه فیل بزرگ شد و وزنش به پنج تن رسید؛یعنی زمانی که به راحتی می تواند طناب را پاره کند،تلاشی برای رهایی نمی کند! زیرا در کودکی اش یاد گرفته که طناب را نمی شود پاره کرد.پس حتی بزرگترین فیل ها را هم می توان با تکه طنابی کوچک محدود کرد.

شاید شما هم هنوز در حریم امن خود،از چیزی به کوچکی یک تکه طناب و یا چوبی که فیل ها را با آن هدایت می کنند،گرفتار باشید.با این تفاوت که طناب شما همان عقاید و ذهنیت محدود کننده ای است که در جوانیآموخته اید.اگر این گونه اید،خبر خوش من برای شما این است که می توان محدوده این حریم امن را تغییر داد.چگونه؟ به سه طریق:

1)      می توانید به تأیید و تلقین مثبت،آنچه را که می خواهید انجام دهید و یا چیزی را که می خواهید داشته باشید و یا شخصیت مورد نظرتان را از نو تأیید کنید.

2)      می توانید تصاویر ذهنی تازه و قدرتمندی از آنچه که می خواهید داشته باشید،انجام دهید و یا بشوید خلق کنید.

3)      می توانید به سادگی رفتارتان را تغییر دهید.

این سه رویکرد می تواند شما را از حریم امن خودساخته تان خارج کند.

از تکرار چندباره یک تجربه پرهیز کنید.

مفهوم مهمی که افراد موفق آن را خوب درک می کنند ،این است که هرگز نباید درجازد.شما نباید با تکرار افکار همیشگی ، باور به همان عقاید قدیمی و گفتار و رفتار تکراری خود ، یک تجربه ناموفق را بارها و بارها تکرار کنید.

ما اغلب در یک چرخه بی پایان از رفتار تقویت شده گیر افتاده و انگار اسیر یک گرداب می شویم.افکارمحدود ما ، تصاویر ذهنی خاصی را پدید می آورند که باعث بروز رفتارهای ما می شوند و این رفتارها به نوبه خود ،افکار محدود ما را تقویت می کنند.فرض کنید قرار است مطلبی را در محل کارتان ارائه کنید و به این فکر می افتید که نکند حرف تان فراموش تان شود. این فکر،تصویری از فراموش کردن یک نکته مهم ، در ذهن شما ایجاد می کند.این تصویر باعث تجربه کردن ترس می شود.ترس جلوی فکر کردن شما را می گیرد  و در نتیجه آن نکته مهم را فراموش می کنید! این تجربه باعث تقویت ذهنیت درونی شما می شود که : ” من نمی توانم در برابر جمع صحبت کنم.نگفتم حتماً یک چیزی را فراموش می کنم؟ من اصلاً نمی توانم جلوی مردم حرف بزنم!”

تا وقتی که از شرایط فعلی خود شاکی هستید،ذهن تان روی آن متمرکز می شود.صحبت ،تفکر و نوشتن دائم راجع به شرایط فعلی ، باعث تقویت دائم همان مسیر های عصبی در مغزتان می شود که شما را به شرایط فعلی رسانده. به این ترتیب شما دائماً همان امواجی را گسیل می کنید که باعث جذب افراد و شرایط فعلی می شود.

برگرفته شده از کتاب 25 اصل حیاتی موفقیت

مرکز مشاوره گروه همراه سعادت آباد