تصمیم گیری مشترک
تصمیم گیری مشترک
در خانواده های سنتی مرد تصمیم می گرفت و زن اطاعت می کرد و البته،آنجا که مرد درست تصمیم گیری می کردو خواسته ها و نیاز های همسرش را هنگام تصمیم گیری در نظر میگرفت و زن هم به او اعتماد می کرد،مشکلی پیش نمی آمد.اما امروزه زنان ترجیح می دهند که در تصمیم گیریها سهیم باشند و از این روست که آموختن مهارت های تصمیم گیری مشترک ضرورت پیدا می کند.
چه مسائلی نیاز به تصمیم گیری مشترک دارند؟به طور کلی،مسائلی که به هردو شما مربوط می شود،مانند نحوه ی خرج کردن،نظم و ترتیب و نظافت خانه،محل سکونت،تعداد فرزندان و روش تربیت آنها و مسائل مربوط به زندگی روزمره مانند وقت خواب،مهمانی رفتن و مهمانی دادن و تماشای برنامه های تلویزیونی.
اما تصمیم گیری درباره ی مسائل شخصی باید جداگانه و توسط خود فرد انجام شود،مانند مقدار غذایی که می خورد،لباسی که می پوشد و چگونگی سپری کردن اوقات فراغت.در غیر اینصورت،دائماًحریم یکدیگر را نادیده خواهید گرفت و باعث رنجش یکدیگر خواهید شد.
بنابراین،بعضی از تصمیم گیری ها مشترک است و توسط ما انجام می شود و بعضی از تصمیم گیری ها شخصی است و توسط من انجام می شود.
بین دو مرز کاملاًمشخص “ما” و “من”، مقوله ی سومی از تصمیمات وجود دارد که آن را تصمیمات واگذار شده می نامیم.مشخص کردن حیطه ی مسئولیت ها ،اداره ی خانه را آسان می کند.تعیین اینکه چه کسی چه مسئولیتی را انجام دهد،موضوعی است که زن و شوهر می توانند باهم درباره ی آن تصمیم بگیرند.بعد از تعیین مسئولیت،نحوه ی انجام آن بیشتر به عهده ی شخص مسئول است.
در تصمیم گیری های مشترک:
– هردو تمایلات و خواسته های مهم خود را بیان می کنید.
– هردو می توانید به یک اندازه حرف بزنید و به یک اندازه احساس توانمندی کنید.
–هردو از تصمیم گیری مشترک احساس رضایت می کنید.
-تصمیمات به سود هردوی شما تمام می شود؛چون نیاز هردو شما تأمین می شود.
تصمیم گیری مشترک اساساًمفیدتر از تصمیم گیری یک نفره است؛هرچند کار آسانی نیست.در اینجا جایی برای خود خواهی،رقابت،برتری یا حتی نوع دوستی افراطی وجود ندارد.
وقتی تصمیم گیری مشترک نباشد.
تصمیم گیری یک طرفه سریع واکنش طرف مقابل را بر می انگیزد و از رنجشی جزئی ،دریایی متلاطم می سازد.
– خشم.اگر تصمیم گیری توسط شخصی صورت گیرد که در جر و بحث هاو مشاجرات قوی تر است و دست پیش را می گیرد،خشم طرف مقابل به راحتی برانگیخته می شود.تصمیمات تحمیلی معمولاً مشاجرات بعدی را با خود یدک می کشند و تصمیمات دیگری منجر می شوند که هیچ یک از شما راضی نخواهد کرد.
-افسردگی.اگر یکی از شما تصمیمی بگیرد که در آن خواسته های طرف مقابل را در نظر نگیرد و طرف مقابل هم سکوت اختیار و از تصمیمات پیروی کند، بعد از مدتی فرد تابع دچار افسردگی خواهد شد.
-اضطراب.بلاتکلیف گذاشتن مسائل مهم اضطراب ایجاد می کند.اگر از ترس جرو بحث یا درگیریهای ناخواسته مسئله مهمی را بلاتکلیف بگذارید و با آن روبه رو نشوید،تنش و نگرانی بر خانواده ی شما سایه می افکند.علاوه بر آن به تعویق انداختن حل مشکلات گاه اوضاع را وخیم تر می سازد.
-وسواس فکری- عملی و اعتیاد. گاه یک یا هر دو طرف،برای فرار از مشککلات احتمالی،به رفتار های دیگر روی می آورند؛مانند پرخوری،کم خوری،مشروبات الکلی،مواد مخدر یا افکار مربوط به ترس از بیماری.اما این رفتارها نه تنها مشکلی را حل نمی کنند،بلکه مشکلی هم به مشکلات قبلی اضافه می کنند.
مرکز مشاوره گروه همراه سعادت آباد
