عشق به واقعیت

عشق به واقعیت

اگر طالب زندگی سالم و بالندگی روحی باشیم، باید به حقیقت عشق بورزیم، این سومین ابزار انضباط و یا شیوه ای است که باید در برخورد با رنج حل مشکل پیوسته به کار گرفته شود.این موضوع ظاهراً امری واضح به نظر می رسد، زیرا حقیقت،واقعیت است و هرآنچه غیر حقیقی است، غیر واقعی.هرقدر واقعیت دنیا را واضحتر ببینیم، برای برخورد با دنیا آماده تر هستیم.هرقدر از واقعیت فاصله بگیریم،به دلیل ادراک غلط، خیالات باطل و توهمات، ذهنمان دچار سردرگمی بیشتری خواهد شد و در نتیجه در به کارگیری اصول صحیح رفتار و گرفتن تصمیمات عاقلانه بیشتر دچار مشکل خواهیم شد.چشم اندازها از واقعیت نقشه ای است که با آن بیکران زندگی را طی می کنیم.اگر طرح ما به حقیقت نزدیکتر و صحیح باشد، اصولاً خواهیم دانست کجا هستیم،و اگر هدف و مقصد را مشخص کرده باشیم به طور کلی درخواهیم یافت که چگونه به آن برسیم.اگر نقشه دور از حقیقت و نادرست باشد،درکل سرگشته و سرگردان خواهیم شد.

با وجود اینکه چنین موضوعی بدیهی است، اما اکثر مردم به طور نسبی چشم پوشی از حقیقت را انتخاب می کنند.آنان حقیقت را نادیده می گیرند، زیرا روبه رو شدن با آن کاری بس دشوار است.پیش از هر چیز باید خاطرنشان کرد هیچ یک از ما با نقشه ای از قبل طراحی شده برای زندگی به دنیا نمی آییم؛ناگریزیم این نقشه را خود طراحی کنیم و برای دستیابی بدین منظور نیازمند تلاش هستیم.هرقدر برای درک واقعیت بیشتر تلاش کنیم و پذیرای آن باشیم ، به همان نسبت نقشه مان گسترده تر و صحیح تر خواهدبود.اما خیلی از انسانها نمی خواهند دست به چنین تلاشی بزنند. بعضی از افراد پیش از پایان دوره ی نوجوانی برای تصحیح این طرح دست از تلاش بر می دارند.نقشه ی آنان محدود و پر از اشتباه و چشم اندازشان از دنیا مبهم و گمراه کننده است.اکثر مردم پیش از پایان میانسالی دست از این تلاش شسته اند.آنان به بی نقص بودن نقشه هایشان و درستی ادراکشان اطمینان دارند و در حقیقت آن را وحی منزل می انگارند.اینان دیگر علاقه ای به کسب اطلاعات و تجربیات جدید ندارند.به نظر می رسند خسته شده اند. فقط درصد انگشت شمار و خوش شانسی تا لحظه ی مرگ به جست و جوی راز واقعیت ادامه می دهند و همچنان در پی توسعه و تهذیب و تعریف جدید از ادراک خود نسبت به دنیا و هر آنچه حقیقت است بر می آیند.

بزرگترین مشکل طراحی این نقشه این نیست که باید هربار از صفر آغاز کنیم،بلکه اگر بخواهیم نقشه ای صحیح و دقیق داشته باشیم باید پیوسته آن را اصلاح کنیم.جهان همواره در حال تغییر است؛یخچال های طبیعی به وجود می آیند و از بین می روند؛فرهنگها می آیند و می روند؛ زمانی تکنولوژی کمی وجود دارد و زمانی دیگر تکنولوژی پیشرفتی چشمگیر دارد.دردناک تر اینکه حتی جایگاهی که ما از آن به دنیا می نگریم همواره و به سرعت در حال دگرگونی است.به هنگام کودکی متکی و ناتوانیم و محتمل است که در بزرگسالی قدرتمند شده باشیم و اما در دوران بیماری و کهنسالی و ناتوانی دوباره ضعیف و متکی می گردیم.وقتی صاحب فرزندانی هستیم که باید از آنان مراقیبت کنیم دنیا را متفاوت از دوره ی نوجوانی فرزندانمان تجربه می کنیم.وقتی فقیریم دنیا با آنچه به هنگام غنا بدان می نگریم متفاوت به نظر می رسد با توجه به ماهیت واقعیت هرروز اطلاعات جدیدتری بر سرمان می بارد.اگر قرار باشد این اطلاعات را هضم نماییم،باید به طور دائم نقشه هایمان را اصلاح کنیم .زمانی که انبوهی از اطلاعات جدید در پیش رو داریم،باید در نقشه خود اصلاحاتی اساسی انجام دهیم.فرایند به انجام رساندن این اصلاحات،به خصوص اصلاحات اساسی، دردناک است و گاهی اوقات نیز بسیار رقت انگیز و عذاب آور.همین امر عامل بسیاری از بیماری های روانی نوع بشر است.

وقتی پس از سال ها تلاش سخت و کسب دیدگاهی قابل اجرا،به نقشه ای ظاهراً عملی و مفید با اطلاعاتی جدید برخورد می کنیم که آن دیدگاه و نقشه را زیر سوال می برد، چه واکنشی از خود نشان می دهیم؟تلاش جدید که مستلزم این تغییر و نوسازی است،بسیار ترس آور و تقریباً ظالمانه به نظر می آید.واکنش ما در چنین وضعیتی، که معمولاً نا خود آگاه است، نادیده گرفتن اطلاعات جدید می باشد.این نادیده گرفتن فقط در سکون وانفعال خلاصه نمی شود، ممکن است اطلاعات جدید را با این توجیه که نادرست،خطرناک،کفرآمیز و شیطانی هستند رد کنیم. درحقیقت امکان دارد به مبارزه با آن بپاخیزیم، حتی ممکن است سعی کنیم دنیا را به گونه ای زیر نفوذ خود در آوریم که با دیدگاه ما از واقعیت هماهنگ گردد. احتمال دارد به جای اینکه بکوشیم نقشه ی خود را تغییر دهیم ، واقعیت نو را قربانی کنیم و در نهایت به جای اصلاح نقشه ی قبلی به طور غم انگیزی نیروی زیادی صرف دفاع از عقیده ای کنیم که دیگر کاربردی در زمان کنونی ندارد.

برگرفته شده از کتاب هنرعاشقی جاده ی کم گذر

کاری از مرکز مشاوره گروه همراه –  سعادت آباد