نوازش و احساس خوب داشتن
کودکان خردسال نیاز دارند که تقریبا پیوسته و همیشه در آغوش گرفته شوند، لمس شوند، ناز و نوازش شوند، مورد محبت قرار گیرند، آنان را بغل کنند، تغذیه کنند و مورد توجه قرار دهند. و این لمس کردن و مورد توجه قراردادن باعث می شود که او احساس کند خواستنی است و دوستش دارند. بنابراین در جوی سالم می توانند احساسی خوب نسبت به خود پیدا کنند و نیز خودآگاهی و عزت نفس را در خود رشد دهند. انسانها در روند رشد و بزرگ شدن می آموزند که نوازشهای جدیدی را جانشین آن دسته از نوازشهایی بکنند که در دوران نوزادی داشته اند. مثالا دست تکان دادن و یا دست دادن می تواند جای آغوش گرم را بگیرد. با این حال، بزرگسالان نیز همانند نوزادان نیاز دارند که به گونه ای سالم مورد توجه قرار گیرند و برای خصوصیات فردی و همچنین رفتار و کردارشان ارزش و اهمیت قایل شوند و آنها نیز به ” نوازش” نیاز دارند.
نوازش عبارت است از؛ عمل شناختن و به حساب آوردن. احوال پرسی ها و دست دادن ها از نوازشهای معمولی به حساب می آیند. نوازش می تواند به صورت کلامی یا غیرکلامی ( رفتاری) و مثبت و منفی باشند. بعضی نوازشهای غیر کلامی مثل لبخند زدن و تبسم کردن (مثبت) و بعضی دیگر مانند اخم کردن نوازشهای (منفی) هستند. صدا زدن نام افراد و احوال پرسی کردن نوعی نوازش کلامی مثبت است و نام فرد را به غلط تلفظ کردن، نوعی نوازش کلامی منفی است.
همه برای زنده ماندن به نوازش نیاز دارند و همه باید نوازش بشوند و نوازش بدهند. نوازشهای مثبت مثل پوشش گرم و نرمی است که به آدم احساس خوبی می دهد و نوازشهای منفی همچون خنجرتیزی است که آزار می دهد و تحریک می کند. و بعضی از نوازشها، چه مثبت و چه منفی، موثرتر از بعضی دیگرهستند.
اکنون به دو روز گذشته و کسانی که با ایشان در رابطه متقابل بوده اید، فکر کنید. سپس به مشاهده الگوهای نوازشی بپردازید.
نوازشهای گرم و نوازشهای سرد و نوازشهای گرم و نوازشهای سرد
صمیمانه ای که شدم. دلخراشی که داشتم. صمیمانه ای که به و دلخراشی که به
دیگران کردم.
