مشاوره طلاق

طلاق عاطفی یا طلاق خاموش اصطلاحی است که امروزه خیلی از زن و شوهر ها را درگیر خود کرده است. در طلاق عاطفی هر چند زن و مرد باهم زیر یک سقف زندگی می کنند اما روابط عاطفی بین آنها وجود ندارد و هر یک از زوجین برایشان فرقی نمی کند که دیگری در چه حال و وضعیتی به سر می‌برد و چه مشکلاتی دارد. زن و شوهر دیگر صدای همدیگر را نمی فهمند و منظور هم را متوجه نمی‌شوند و به نوعی فقط بر حسب عادت یا به خاطر فرزندانشان در کنار هم زندگی می کنند اما هیچ لذت و رضایتی ندارند. در طلاق عاطفی زن و شوهر ها گاهی هم به دلیل شرایط و موقعیت اجتماعی و خانواده هایشان مجبور هستند با هم زندگی کنند و فقط نام آنها در شناسنامه همدیگر است اما پیوندهای عاطفی میانشان رخت بر بسته است.

هنگامی که زوجین در کنار هم هستند اما رابطه احساسی و عاطفی با یکدیگر ندارند از لحاظ روحی روانی هم دچار استرس و افسردگی می شوند به این دلیل که سایه سردی بر زندگی آنها افتاده است. حتی در مواردی وقتی خودشان را با زوج های دیگر مقایسه می‌کنند و شور و حال بین آنها را می بینند ممکن است این احساسات ناراحتی در آن تشدید شود. مسئله مهم این است که گاهی طلاق عاطفی می تواند زمینه برای طلاق قانونی شود. بنابراین وقتی که زن و شوهر دچار نارضایتی و سردی در روابطشان شده‌اند بهتر است برای برطرف کردن مشکلات شان حتماً از یک درمانگر یا روانشناس کمک بگیرند.

آثار طلاق

دوری ناگهانی همسر می تواند استرس و ناراحتی ایجاد کند. با این حال بعضی از افراد احتمال دارد بعد از طلاق احساس خوشبختی داشته باشند. طلاق معمولاً تاثیرات اقتصادی ناخوشایندی برای زن ها بیشتر از مردها دارند اما تاثیرات طلاق فقط اقتصادی نیست بلکه موارد دیگری هم شامل میشود:

ترس از تنها شدن

یکی از مهمترین تاثیرات طلاق برای زنها و مردها طرد شدن و تنهایی است. مخصوصاً هر چقدر که زن و مرد مدت های طولانی تری با یکدیگر زندگی کرده باشند و به هم وابسته شده باشند این تنهایی بیشتر دیده می شود و آنها را بیشتر اذیت می کند. این تنهایی گاهی اوقات باعث میشود که زن و شوهر هرکدام دوباره رابطه جدید و بی هدفی را شروع کنند و مشکلات بیشتری به سراغشان بیاید.

داشتن احساس گناه

یکی از مواردی که بعد از طلاق سراغ زن و شوهر می آید احساس عذاب وجدان و گناه است از اینکه شاید می توانستند کار بیشتری برای زندگیشان انجام دهند ولی کوتاهی کردند. در چنین مواقعی حتی نشخوار فکری و افکار مزاحم دست انسان بر نمی دارد و ممکن است فرد خودش را مورد بازجویی و قضاوت قرار دهد. این افکار و احساسات به تدریج می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد استرس و افسردگی شوند و مشکلات جدیدتر دیگری را به وجود بیاورند. احساس گناه برای کسی که در طلاق نقش مهمتری داشته و همچنین زوجینی که فرزند داشتند پررنگ تر است.

کاهش اعتماد به نفس

هنگامی که فردی از همسرش جدا می شود چه زن باشد چه مرد معمولاً برچسب هایی را از جامعه دریافت می‌کند که روی اعتماد به نفس و عزت نفس او تاثیر می گذارد. افراد نسبت به کسی که جدا شده است حس خوبی ندارند و دائماً زندگی و رفتارهایش را قضاوت می کنند. این تأثیر مخصوصاً برای زنها مخرب تر است. علاوه بر این طلاق روی اعتماد به رقص فرزندانی که والدین خود را هم الگو قرار داده تاثیر می گذارد.

ترس از آینده

بعد از طلاق احساسات مختلفی مورد خشم و کینه و نفرت ممکن است در افراد شکل بگیرد و اذیتشان کند. افراد احتمال دارد احساس راحتی داشته باشند که دیگر دعوا ها و دخالت ها تمام شده است اما از طرفی آینده‌ای نامشخص و مبهم برایشان وجود دارد، اینکه نمی دانند چه سرنوشتی در انتظار است و باید چه کار هایی کنند. مردان ممکن است تا به خاطر دغدغه هایی که دارند نتوانند کارشان را به درستی انجام دهند و و حتی افت اقتصادی چند برابر کنند. از این رو در چنین شرایط بحرانی توصیه میشود از یک روانشناس کمک بگیرید.

مراقبت و تربیت از فرزند

مسئله مراقبت و تربیت فرزند مخصوصا اگر در سن پایین تر باشند یکی از چالشهای والدینی است که از یکدیگر جدا شدند.از طرفی اگر فرزندان در جریان دعواهای پدر و مادر قرار گرفته باشند و یا هر یک از والدین فرزند خود را علیه دیگری تحریک کند، تاثیرات این جدایی وخیم تر می شود. علاوه بر این مشکلاتی مثل افت تحصیلی، پرخاشگری، کشیده شدن به سمت مواد و دوستان ناباب از دیگر تاثیرات جدایی والدین روی فرزندان است.

تاثیرات جسمانی

یکی دیگه از تبعات طلاق ایجاد بیماری های جسمانی در انسان می باشد. به این نکته توجه کنید که خیلی از بیماری های افراد منشاء روانشناسی و روحی دارد. کسانی که معمولاً جدا میشود اگر بعد از طلاق نتوانستند با مشکلات آن روبرو شوند دچار بیماری‌های روان‌تنی همچون میگرن، درد معده یا حتی بیماری های خطرناک جسمانی می شوند. طبق تحقیقات زن هایی که متارکه کرده اند ۲۴ درصد احتمال بیشتری دارد که دچار حملات قلبی شوند همچنین کسانی که بیشتر است دوباره طلاق گرفتند احتمال این بیماری های قلبی برای آنها ۷۷ درصد است. به این دلیل که سلامت روانی افراد تحت تاثیر قرار می‌گیرد و سیستم ایمنی بدن افت می کند در نتیجه زمینه انواع بیماری‌های جسمانی فراهم می شود.

طلاق و سن فرزند

کسانی که می خواهند از یکدیگر جدا شوند بهتر است به سن فرزندان خود هم توجه کنند. این نکته مهم را بدانید که بالاخره طلاق در هر سن و هر شرایطی برای کودکان امری ناپسند و دوست نداشتنی است و تاثیرات خودش را بر روی آن ها می گذارد. اما گاهی اوقات انتخاب های ما به گونه ای است که مجبور میشویم بین بد و بدتر یکی را برگزینیم.

کودکان زیر سه سال: این کودکان مخصوصاً اگر در جریان دعواها و اختلافات پدر و مادر قرار گرفته باشند و از طرفی شرایط والدین به گونه‌ای باشد که از نیازهای فرزندشان چشم پوشی کرده باشند دچار اضطراب و بی اعتمادی می‌شوند و ممکن است عوارضی همچون اختلالات خواب و بیداری، تیک عصبی و شب ادراری در آنها به وجود بیاید.

۳ تا ۶ سالگی: در این سن جدایی والدین می‌تواند تاثیراتی در کاهش اعتماد به نفس کودکان داشته باشد. اگر که روند جدایی بدون تنش و درگیری شدیدی باشد و کودک به مهدکودک و پیش دبستانی فرستاده شود و از آسیب ها دور بماند برایش بهتر است.

۷ تا ۱۲ سالگی: در این سن کودکان به علت آنکه به مدرسه می روند و تا حدی در که از مسائل پیرامون دریافت میکنند تاثیر طلاق بیشتر است. آنها ممکن است دچار احساساتی مانند اضطراب، افسردگی و غم و اندوه شدید شوند و نتوانند به راحتی با آن کنار بیایند حتی در موارد خودشان را مقصر جدایی والدین بدانند. این احساسات به تدریج ممکن است باعث پرخاشگری با همسالان در مدرسه و افت تحصیلی هم شود.

سن بلوغ: سن بلوغ بدترین سن فرزندان برای جدایی والدین است. بحران هویت و تخریب شخصیت ممکن است نوجوان را درگیر کند. در چنین وضعیتی توصیه می شود که حتماً والدین نوجوانشان را به یک روانشناس با تجربه معرفی کنند تا بتوانند راحت صحبت کنند و احساسات و افکارشان را در مورد این اتفاق بگویند. اگر این مسائل برای نوجوانان حل نشده باقی بماند ممکن است که درگیر اعتیاد، رو آوردن به انواع مواد، افت تحصیلی شدید، رفتارهای پرخطر جنسی و خودکشی شود.

بعد از ۱۸ سالگی: معمولا این افراد بهتر می توانند هر موضوعی را بپذیرند و یا اینکه بهتر قانع شوند و درکی از وضعیت والدین خود داشته باشند. با این حال ممکن است فرزندتان به نصیحت ها و توصیه های شما چندان اعتنایی نکند و نتوانید او را توجیه کنید چرا که او هم دلایل خودش را دارد.