روانشناسی
آیا زمستان خلق شما را آزرده می کند؟ در این صورت، ممکن است دچار افسردگی فصلی شده باشید که به آن اختلال عاطفی فصلی نیز گفته می شود. افسردگی فصلی یک اختلال خلقی است که هر سال در یک زمان خاصی رخ می دهد. یک نوع نادر از افسردگی فصلی، معروف به “افسردگی تابستانی”، از اواخر بهار یا اوایل تابستان شروع می شود و در پاییز تمام می شود. اگرچه به طور کلی، اختلال افسردگی فصلی از پاییز یا زمستان شروع می شود و در بهار یا اوایل تابستان تمام می شود.
به افسردگی که با تغییر در فصل ایجاد می شود، معمولاً هنگامی که پاییز شروع می شود، اختلال افسردگی فصلی گفته می شود. این افسردگی فصلی در زمستان بدتر و در بهار تمام می شود. برخی افراد ممکن است به اختلال افسردگی فصلی خفیف مبتلا شوند که به عنوان “اندوه زمستانی” شناخته می شود. احساس ضعف در ماه های سردتر سال امری طبیعی است. ممکن است زود تاریک شدن هوا علت آن باشد.
اما اختلال افسردگی فصلی نوعی افسردگی است. برخلاف اندوه زمستانی، اختلال افسردگی فصلی بر زندگی روزمره شما، از جمله احساس و تفکر شما تأثیر می گذارد. خوشبختانه، می توانید با درمان های موجود این زمان دشوار را پشت سر بگذارید.
برخی افراد به یک نوع نادر اختلال افسردگی فصلی به نام “افسردگی تابستانی” مبتلا می شوند که از اواخر بهار یا اوایل تابستان شروع می شود و در پاییز تمام می شود.
حدود 5٪ از بزرگسالان به اختلال افسردگی فصلی مبتلا می شوند که معمولا در جوانی شروع می شود. اختلال افسردگی فصلی بیشتر از مردان، زنان را درگیر می کند؛ اگرچه محققان علت آن را نمی دانند. حدود 75 درصد مبتلایان به اختلال افسردگی فصلی را زنان تشکیل می دهند.
اختلال افسردگی فصلی بیشتر در افراد جوان و زنان دیده می شود. همچنین اگر سابقه هر یک موارد زیر را داشته باشید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال افسردگی فصلی هستید:
افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی ممکن است دارای شرایط روحی دیگری نیز باشند، مانند:
محققان علت اصلی افسردگی فصلی را نمی دانند. کمبود نور خورشید ممکن است باعث ایجاد این بیماری در افرادی که مستعد ابتلا به آن هستند، شود. نظریه هایی در این مورد وجود دارد از جمله:
هنگامی که فردی کمتر در معرض نور خورشید قرار بگیرد، ساعت بیولوژیکی او تغییر می کند. این ساعت داخلی باعث تنظیم خلق و خو، خواب و هورمون ها می شود. با تغییر ساعت بیولوژیکی ممکن است باعث مشکل در تنظیم خلق و خوی شود.
مواد شیمیایی در مغز به نام انتقال دهنده های عصبی ارتباط بین اعصاب را کنترل می کنند. این مواد شیمیایی شامل سروتونین می باشند که باعث احساس خوشحالی می شود. فعالیت سروتونین در افرادی که در معرض خطر اختلال افسردگی فصلی هستند، ممکن است کمتر باشد. از آنجا که نور خورشید به تنظیم سروتونین کمک می کند، کمبود آفتاب در زمستان می تواند وضعیت را بدتر کند. سطح سروتونین بیشتر کاهش می یابد و منجر به تغییرات خلقی می شود.
سروتونین توسط ویتامین D تقویت می شود. از آنجا که نور خورشید به ما در تولید ویتامین D کمک می کند، در آفتاب کمتر زمستان می تواند منجر به کمبود ویتامین D شود. این تغییر می تواند سروتونین و خلق و خوی را تحت تأثیر قرار دهد.
ملاتونین ماده شیمیایی است که بر الگوی خواب تأثیر می گذارد. کمبود نور خورشید ممکن است تولید زیاد ملاتونین را در برخی افراد تحریک کند. این امر می تواند باعث احساس کندی و خواب آلودگی در طول زمستان شود.
افرادی که به اختلال افسردگی فصلی مبتلا می شوند، اغلب استرس، اضطراب و افکار منفی در مورد زمستان دارند. محققان مطمئن نیستند که آیا این افکار منفی علت افسردگی فصلی باشند.
اختلال افسردگی فصلی نوعی افسردگی است، نه یک اختلال جداگانه. بنابراین افرادی که دارای اختلال افسردگی فصلی هستند ممکن است علائمی از افسردگی داشته باشند، از جمله:
افرادی که اختلال افسردگی فصلی تابستانی دارند ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
بسته به شدت علائم شما، درمان های مختلفی وجود دارد. همچنین، اگر نوع دیگری از افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشید، ممکن است درمان شما از دیگران متفاوت باشد. اغلب از داروهای ضد افسردگی سنتی برای درمان افسردگی فصلی استفاده می شود. بوپروپیون XL در حال حاضر تنها دارویی است که به طور خاص برای جلوگیری از وقوع افسردگی اساسی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی مورد تأیید FDA می باشد.
بسیاری از پزشکان به افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی توصیه می کنند که صبح زود از خانه بیرون بیایند تا بیشتر از نور طبیعی بهره مند شوند. اگر این امر به دلیل تاریک بودن ماه های زمستان غیرممکن باشد، داروهای ضد افسردگی یا نور درمانی (فتوتراپی) می توانند به شما کمک کنند.
برخی از محققان بر این باورند که افسردگی فصلی با هورمون طبیعی ملاتونین که باعث خواب آلودگی می شود، ارتباط دارد. نور بر ساعت بیولوژیکی مغز ما که ریتم شبانه روزی را تنظیم می کند، تأثیر می گذارد. این عملکرد فیزیولوژیکی که ممکن است شامل تغییرات خلق و خوی باشد، در زمستان که نور خورشید کمتر است، تحت تاثیر قرار می گیرد. نور طبیعی یا “طیف کامل” می تواند اثر ضد افسردگی داشته باشد.
نور درمانی شامل تاباندن نور روشن با طیف کامل به طور غیر مستقیم به چشمان شما می باشد. حدود 2 فوت دورتر از منبع نور می نشینید. درمان با یک جلسه 10 تا 15 دقیقه ای در روز شروع می شود. سپس زمان ها بسته به پاسخ شما به 30 تا 45 دقیقه در روز افزایش می یابد. برای جلوگیری از آسیب احتمالی چشم، به طور مستقیم به منبع نور نگاه نکنید.
برخی افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی طی چند روز پس از نور درمانی بهبود می یابند. برخی ممکن است بیشتر طول بکشد. اگر علائم اختلال افسردگی فصلی از بین نروند، پزشک ممکن است جلسات نور درمانی را به دو بار در روز افزایش دهد. به افرادی که به نور درمانی پاسخ می دهند توصیه می شود که این روش را ادامه دهند تا زمانی که بتوانند دوباره در بهار در معرض نور آفتاب قرار بگیرند. در حالی که عوارض جانبی نور درمانی کم است، اما اگر پوست حساس یا سابقه اختلال دو قطبی دارید، احتیاط کنید.
کلینیک روانشناسی گروه همراه