روانشناسی
اختلال اضطراب اجتماعی که گاهی اوقات از آن به عنوان فوبیای اجتماعی یاد می شود، یک نوع اختلال اضطراب است که موجب ترس شدید در زمینه ی اجتماعی می شود. افراد مبتلا به این اختلال با صحبت کردن با مردم، ملاقات افراد جدید و حضور در دورهمی های اجتماعی مشکل دارند. آنها از مورد قضاوت قرار گرفتن یا سرزنش شدن توسط افراد دیگر می ترسند. آنها ممکن است متوجه شوند که ترس های آنها آزاردهنده یا غیر منطقی است، اما برای غلبه بر آنها احساس ناتوانی می کنند.
فوبیای اجتماعی با خجالت فرق دارد. خجالت، معمولا کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. فوبیای اجتماعی مداوم و تضعیف کننده است. این اختلال تواند توانایی فرد را برای موارد زیر تحت تأثیر قرار دهد:
تعامل اجتماعی ممکن است موجب علائم فیزیکی زیر شود:
علائم فیزیکی عبارتند از:
گاهی اوقات احساس اضطراب طبیعی است. گرچه، وقتی که شما فوبیای اجتماعی دارید، یک ترس مداوم از مورد قضاوت دیگران واقع شدن یا تحقیر شدن در مقابل آنها دارید. شما ممکن است از تمام موقعیت های اجتماعی ، از جمله موارد زیر اجتناب کنید:
علائم فوبیای اجتماعی ممکن است در تمام موقعیت ها رخ ندهند. شما می توانید اضطراب محدود یا گزینشی داشته باشید. برای مثال، علائم ممکن است تنها در زمانی رخ دهند که شما در حال غذا خوردن در مقابل دیگر افراد یا صحبت کردن با غریبه ها باشید. اگر شما مبتلا به نوع شدید اضطراب هستید، علائم می توانند در تمام موقیت های اجتماعی رخ دهند.
دلیل دقیق فوبیای اجتماعی می تواند ناشناخته باشد. گرچه مقاله ی حاضر از این ایده پشتیبانی می کند که اضطراب اجتماعی ناشی از ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیک می باشد. تجارب منفی نیز ممکن است منجر به این اختلال شوند، از جمله:
ناهنجاری های فیزیکی مانند عدم تعادل سروتونین ممکن است منجر به این شرایط شوند. سروتونین یک ماده ی شیمیایی در مغز می باشد که به تنظیم خلق و خو کمک می کند. یک آمیگدال بیش فعال (ساختاری در مغز که واکنش ترس و احساسات یا تفکرات اضطراب را کنترل می کند) ممکن است منجر به این اختلالات شود.
اختلالات اضطراب می تواند در بین افراد یک خانواده وجود داشته باشد. گرچه، محققان مطمئن نیستند که آنها در واقع مربوط به عوامل ژنتیکی هستند. برای مثال، یک کودک ممکن است با یادگیری رفتار یکی از والدین خود که مبتلا به اختلال اضطراب هستند، دچار اختلال اضطراب شود. کودکان همچنین می توانند در نتیجه رشد کردن در محیطی کنترلگر یا محافظت بیش از حد، دچار اضطراب شوند.
هیچ آزمایش پزشکی برای بررسی اختلال فوبیای اجتماعی وجود ندارد. پزشک شما از توصیف علائم شما، فوبیای اجتماعی را تشخیص خواهد داد. آنها همچنین می توانند پس از بررسی الگوهای رفتاری خاص فوبیای اجتماعی را تشخیص دهند.
در طول قرار ملاقات با پزشک، او سؤالاتی را از شما می پرسد تا علائم خود را توصیف کنید. او از شما می خواهد تا در مورد موقعیت هایی که موجب بروز علائم شما می شوند صحبت کنید. ضابطه ای برای اختلال فوبیای اجتماعی شامل موارد زیر می شود:
چندین نوع درمان برای اختلال فوبیای اجتماعی موجود هستند. نتایج درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند. برخی از افراد نیاز به یک نوع درمان دارند. گرچه، برخی دیگر ممکن است به بیش از یک درمان نیاز داشته باشند. پزشک شما ممکن است شما را برای درمان به یک روانپزشک ارجاع دهد. گاهی اوقات پزشک شما ممکن است برای درمان علائم، برای شما دارو تجویز کند. گزینه های درمانی برای اختلال فوبیای اجتماعی شامل موارد زیر می شوند:
این درمان به آموزش شما در مورد چگونگی کنترل اضطراب از طریق ریلکسیشن و تنفس و نیز نحوه ی جایگزینی افکار منفی با افکار مثبت کمک می کند.
این نوع درمان به تدریج به رویارویی با موقعیت های اجتماعی به جای فرار از آنها کمک می کند.
این درمان به شما در آموزش مهارت ها و تکنیک های تعامل با افراد در زمینه های اجتماعی کمک می کند. شرکت در درمان گروهی با افراد دیگری که دارای ترس های مشابهی هستند ممکن است کمتر موجب احساس تنهایی شما شود. این به شما شانس تمرین مهارت های جدید از طریق نقش آفرینی می دهد.
درمان های خانگی عبارتند از:
خوراکی هایی مانند قهوه، شوکولات و نوشابه محرک هستند و ممکن است اضطراب شما را افزایش دهند.
خوابیدن حداقل 8 ساعت در هر شب توصیه می شود. فقدان خواب می تواند اضطراب شما را افزایش دهد و علائم فوبیای اجتماعی را تشدید کند.
اگر شرایط شما با درمان و با تغییرات سبک زندگی بهبود پیدا نکند، پزشک شما ممکن داروهایی را برای درمان اضطراب و افسردگی تجویز کند. این داروها، فوبیای اجتماعی را درمان نمی کنند. گرچه، آنها علائم شما را بهبود می بخشند و به عملکرد شما در زندگی روزانه تان کمک می کنند. ممکن است بهبود علائم شما سه ماه طول بکشد.
داروهای تأیید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان فوبیای اجتماعی شامل پاکسیل، زولوفت و افکسور ایکس .آر می شوند. پزشک شما ممکن است درمان شما را با دوزهای پایین دارو شروع کند و به تدریج آن ها را افزایش دهد تا از عوارض جانبی جلوگیری کند.
عوارض جانبی معمول این داروها عبارتند از:
درباره ی مزایا و خطرات درمان های مناسب برای شما با پزشک خود صحبت کنید.
مطابق با انجمن ADAA، تقریباً 36 درصد از افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی تا زمانی که حداقل ده سال از علائم آنها نگذشته باشد، با روان درمانگر صحبت نمی کنند.
افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی ممکن است برای مقابله با فوبیای اجتماعی ناشی از تعامل اجتماعی، به الکل یا دارو روی بیاورند. اگر این اختلال بدون درمان باقی بماند، می تواند منجر به رفتارهای پرخطر مانند موارد زیر شود:
چشم انداز فوبیای اجتماعی با درمان کردن می تواند خوب باشد. درمان، تغییرات سبک زندگی و دارو می تواند به بسیاری از افراد برای مقابله با اضطراب و عملکرد در موقعیت های اجتماعی کمک کند.
فوبیای اجتماعی نباید زندگی شما را کنترل کند. گرچه، ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد، اما روان درمانی و یا دارو می تواند به آرام شدن و ایجاد اعتماد به نفس بیشتر در موقعیت های اجتماعی به شما کمک کند.
ترس های خود را با موارد زیر تحت کنترل قرار دهید:
کلینیک روانشناسی گروه همراه