روانشناسی کودک
نحوه رمز گشایی نقاشی های کودکان را یاد بگیرید و کودک خود و شخصیت درونی او را بهتر بشناسید. روانشناسی نقاشی کودک می تواند چیزهای زیادی درباره ی ترس ها، شادی ها، آرزوها، امیدها و کابوس های آنها بگوید و به شما درک دقیقی از شخصیت آنها ارائه خواهد داد.
کودکان فرایند نقاشی کردن را از لحظه ای که به اندازه کافی بزرگ می شوند که یک مداد یا ماژیک را دردست بگیرند و آن را روی کاغذ قرار دهند، شروع می شود. برای کودکان کوچکتر، نقاشی یک فعالیت طبیعی را نشان می دهد که معمولاً با هیجان زیادی همراه می باشد.
آنها نقاشی می کشند تا احساسات خود را بیان کنند، چرا که آنها نمی دانند چگونه احساسات مختلف خود را از طریق کلمات ابراز کنند. آنها ترس ها، شادی ها، رؤیاها، امیدها و کابوس های خود را از طریق نقاشی نشان می دهند و شما را درباره ی روابط خود با دنیا و چیزهای دیگر راهنمایی خواهند کرد.
نقاشی یک راه ارتباطی می باشد و اثر هنری کودکان، نمایی از شخصیت آنها را نشان می دهد. نقاشی های کودکان منحصر به فرد هستند و اطلاعات دقیقی را درباره ی هنرمندان خردسال به ما می دهند. هر پدر و مادری آرزو دارد که در نقاشی کودک خود چیز معناداری پیدا کند. گاهی اوقات نقاشی ها فقط نقاشی هستند و چیزی به جز یک بازی و سرگرمی را نشان نمی دهند. اما گهگاهی، تفسیر نقاشی های کودکان به این معناست که شما لایه عمیقتری از احساس و تفکر آنها کشف خواهید کرد.
بنابراین، چیز زیادی را از یک نقاشی برداشت نکنید، اما در عوض از کودک بخواهید به شما بگویند که نقاشی برای آنها چه مفهومی دارد. پرسیدن سؤالاتی مانند آدمها در نقاشی چه کاری انجام می دهند، می تواند چیزهایی را از دید کودک شما نشان دهد که ممکن است خودتان هرگز ندیده باشید.
سه مرحله در نقاشی کودکان وجود دارد: مراحل خط خطی، پیش الگووار (پیش شماتیک) و الگووار (شماتیک).
در این مرحله، هیچ واقع گرایی در تصاویر وجود ندارد و آنها اساساً فقط علائمی را در یک صفحه می کشند. ممکن است به نظر برسد که هیچ چیزی وجود ندارد، اما گاهی اوقات چیزی خلق می کنند که "رئالسیم تخیلی" نامیده می شود. این بدین معناست که وقتی خط خطی انجام می شود، شما ممکن است قادر به دیدن شکل های خاصی شبیه به یک ماشین یا یک خانه باشید.
در این مرحله، کودکان تلاش می کنند که چیزهایی را خلق کنند که با چشم های خود می بینند. آنها ممکن است ساده ترین چیزها مانند صورتها، شکل های برچسب، ماشین ها، درختان و خانه ها را بکشند. معمولاً هیچ جزئیات واقعگرایانه ای در این نقاشی ها وجود ندارد. در انتهای مرحله، آنها شروع به اضافه کردن چیزهای خاصی می کنند که ایده های آنها را از هم متمایز می کنند، مانند گل هایی در جلوی یک خانه یا لباس هایی روی شکل های برچسبی .
در این مرحله، کودکان تلاش می کنند که چیزهایی را خلق کنند که با چشم های خود می بینند. آنها ممکن است ساده ترین چیزها مانند صورتها، شکل های برچسب، ماشین ها، درختان و خانه ها را بکشند. معمولاً هیچ جزئیات واقعگرایانه ای در این نقاشی ها وجود ندارد. در انتهای مرحله، آنها شروع به اضافه کردن چیزهای خاصی می کنند که ایده های آنها را از هم متمایز می کنند، مانند گل هایی در جلوی یک خانه یا لباس هایی روی شکل های برچسبی .
جای تعجبی ندارد که تفاوت هایی میان چگونه نقاشی کشیدن و چه چیز را نقاشی کردن دختران و پسران وجود دارد. دختربچه ها معمولاً شکل های گِرد، مانند گُل ها و قلب ها را می کشند، در حالیکه زاویه ها، مکعب ها و خطوط صافتر و نیز ماشین ها، اتوبوس ها و غیره مختص نقاشی پسربچه ها می باشد.
به طور کلی، کودکان تمایل دارند که مطابق با جنسیت خود نقاشی بکشند. علاوه بر این، برخی از محققان گزارش کرده اند که دختران در نقاشی های خود، نسبت به پسرها به استفاده از رنگ های بیشتر و گرم تر (مانند صورتی) تمایل دارند و پسران تمایل به رنگ های سردتری دارند. ظاهراً انتخاب رنگ می تواند اهمیت داشته باشد:
نشان دهنده ی تسلط می باشد و می تواند مورد علاقه ی کودکی باشد که نسبتاً طالب می باشد.
محبوب کودکانی است که ذات دلسوزی دارند و از معاشرت با دیگران لذت می برند.
رنگ هیجان است، ممکن است به طور ویژه توسط کودکانی استفاده شود که نمی خواهند چیزی را از دست بدهند و یکی از محبوب ترین رنگ های مورد استفاده کودکان می باشد.
نشان دهنده ی نیاز به عشق و قدردانی می باشد و مورد علاقه ی دختران می باشد.
رنگ کسانی است که می خواهند متفاوت باشند، طبیعت را دوست دارند و هنرمند و باهوش هستند.
زرد نیز هوش و طبیعتی آفتابی را نشان می دهد.
حال، نوبت وضعیت قرار گرفتن نقاشی روی برگه می شود، به طور واضح، سمت چپ صفحه، مربوط به گذشته و رشد می باشد. این قسمت همچنین مرتبط با مادران می باشد. سمت راست مربوط به علاقه به آینده و نیاز به ارتباط برقرار کردن می باشد. این قسمت مربوط به پدران است.
کودکی که نقاشی خود را با اندازه مناسبی بر روی صفحه می کشد، فرد متعادل و در امنیتی می باشد، در حالیکه، در مقابل، شکل های کوچک کشیده شده در پایین یا نزدیک به پایین صفحه، یا نزدیک به گوشه، احساس بی کفایتی یا ناامن بودن را بیان می کند.
احساسات زیادی را می توانید از نقاشی های کودک خود برداشت کنید، اما تا زمانی که کودک فرصت نکرده نقاشی خود را برای شما توضیح دهد، با چیزهایی که خودتان تصور می کنید گمراه نشوید. گرچه، محققان دریافته اند که نکاتی در نقاشی وجود دارد که می توانند احساس واقعی کودکان را نشان دهند.
گاهی اوقات، عدم وجود دست در نقاشی، نشان دهنده ی کودکانی غیر تهاجمی و ترسو می باشد، در حالیکه اغراق در اندازه ی دست ها، در صورتی که نقاشی از چهره خود کودک باشد، نشان دهنده ی تمایلات پرخاشگرایانه می باشد. به همین صورت، پاهای ریز نماد عدم امنیت – یعنی اساسی ناپایدار می باشد.
شکل های بزرگ، بدون گردن، و عدم تقارن اندام ها.
ابرها، باران، پرنده های در حال پرواز، چهره های بدون چشم
شکل های کوتاه، بدون دهان یا بینی ، اندام های کوچک و دستها نزدیک به بدن.
دستها و دندانهای بزرگ، دستای دراز، چشمهای لوچ
شکل های هیولاوار، سرهای ریز، بدون دست و شکل های کج
یادگیری تفسیر و رمزگشایی نقاشی های کودکان، می تواند برای شما به عنوان یک والد، بسیار مفید باشد. گرچه، باید سعی کنید این فعالیت خلاقانه را نیز تشویق کنید. تجربیات هنری به کودکان کمک می کنند که در حدو حدود مشخصی، مستقل شوند و این برای آنها فرصتی برای نشان دادن ایده های خود، بر روی کاغذ یا دیگر قالب ها فراهم می کند.
مهم تر از همه، بیان خلاقانه به کودکان اجازه می دهد که در جادوی تخیلات خود که در واقع همان کودکی ست، رها شوند. در اینجا، چیزهایی وجود دارند که شما می توانید برای تشویق کودکان به بیشتر نقاشی کردن انجام دهید: