روانشناسی کودکسبک زندگی و موفقیت

آیا کودکان بر اختلال کمبود توجه غلبه می کنند؟

آیا کودکان بر اختلال کمبود توجه غلبه می کنند؟

سالها چنین تصور می شد که کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه این اختلال را با گذشت از مراحل بلوغ،پشت سر می گذارند.در گذشته عقیده بر این بود که رفتارهایهمراه با اختلال کمبود توجه در طول دوران نوجوانی کاهش می یابد و عاقبت، در دوران بزرگسالی ، بطور کامل ناپدید می شود.

تحقیقات و مشاهدات بالینی اخیر نشان می دهند که میزان قابل توجهی از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه، در بزرگسالی هم این علائم را دارند.البته به نظر می رسد حدود %50 از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه ، در بزرگسالی هم این علائم را دارند.

 

برخی از ویژگیهای بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه

  1. مشــــکلات تـــــوجـــهبرای بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه همانند کودکان،انجام و اتمام وظایف و کارها دشوار است. آنها نمی توانند بر موضوعی خاص تمرکز کنند عموما اکر موضوع برایشان خیلی جالب باشد یا بر انگیخته شده باشند، می توانند تمرکز کنند. در موارد حاد، آنها با موضوعات کتبی مشکل دارند. غالبا گفته می شود که بزرگسالانی با اختلال کمبود توجه به یک گفت و گو رهنمود، داستان و غیره توجه نمی کنند.آنها این کار را با اراده و خواست خود انجام نمی دهند، بلکه فقط نمی توانند روی آنچه شخصی دیگر می گوید، تمرکز کنند. شاید تصورکنید ” همه ما تمام مدت همین کار را میکنیم” بله درست است ، همه ما همین کار را می کنیم اما برای بزرگسالی با اختلال کمبود توجه، مداومت داشتن این مشکل یک ویژگی شاخص است . همچنین حواس این دسته از بزرگسالان به راحتی با سر و صدا، مناظره، صداها و تقریبا هر چیزی که توجه آنها را جلب می کند، پرت می شود و در نتیجه ، در تمرکز و استمرار در انجام کار مشکل دارند
  2.  بیــــش فــــعــــالــــیبیش فعالی در بزرگسالی شکل و قالب دیگری به خود می گیرد. تردیدی نیست که تا کنون بزرگسالانی که نمی توانند آرام  بنشینند وهمیشه در حال حرکت هستند.این بزرگسالان نمی توانند یک اتومبیل سواری طولانی ، سینما و مهمانی شام را تحمل کنند.آنها عاداتی مانند ضربه زدن با پا به کف اتاق، بازی با زیورآلاتشان یا تکان دادن انگشتها دارند.برعکس کودکان ، رفتار بزرگسالان محدود به کلاس درس نیست و به هر صورت، این رفتار می تواند موانعی در سر راه شغل و زندگی خصو صی شان قرار دهد.
  3. تـــکــــانــــــشبزرگسالانی با اختلال کمبود توجه معمولا بدون تفکر کافی دست به عمل می زنند.شاید این احساس را بشناسید: چنان خسته و آزرده اید که کاری احمقانه می کنید و بعد به پیامد های آن فکر می کنید. این امر ممکن است الگویی مداوم برای فردی بزرگسال با اختلال کمبود توجه باشد.این دسته از بزرگسالان در مواجهه با دلسردی و نومیدی، به تعویق انداختن تصمیمات و تاخیر در کتمیابی مشکل دارند. این پیامدها می تواند وخیم، نگران کننده و مصیبت بار باشد، شکستهای بی شمار در زندگی خصوصی و کاری از جمله این پیامد هاست .
  4. نــــوســــان روحـــــیـــات و احوالدر بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه، روحیات و احوال به سرعت تغییر می کنند. این دسته از بزرگسالان تمایل دارند که نسبت به موقعیتها، واکنشی تند-مثبت یا منفی-نشان دهند که الزاما بر اساس چیزی نیست که آنها بتوانند آن را دقیقا بشناسند وبازگوکنند. دراکثر موارد، نوسانات احوال کوتاه مدت هستند و حداکثر چند ساعت ادامه می یابند.
  5. بــی نــــظـــمـــی و نـــاتـــوانـــی در انجام وظایف و کـــارهـــابزرگسالانی با اختلال کمبود توجهدر نظم بخشیدن به وظایف کم اهمیت مشکل دارند طوری که بنظر می رسد “هرگز هیچ کاری انجام نمی شود”آنها در تعیین اولویتها جه در سرکار و جه در خانه مشکل دارند. هرگز نمی دانند که یک شی را کجا گذاشته اند، نمی توانند جواب تلفنها را بدهند زیرا پیامها را جابجا می دهند یا بنظر میرسد که توسط وظایف دشواری که نیازمند مهارتهای حل مسائل است ، گیج و سردرگم شده اند.
  6. بــد خـــلـــقــی و بـــی طــاقـــتـــیآنچه بعنوان اوقات تلخی کودکی از آن یاد می شود ممکن است در برخی از بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه ادامه پیدا کند. اما آنها مدتی کوتاه به این رفتار ادامه می دهند. برخی از آنها راهکارهای برخورد را آموخته اند اما برای کسانی که این فیتیله کوتاه را ندارند، بد خلقی و بی طاقتی می تواند در زندگی اجتماعی و کاریشان موانعی ایجاد کند.
  7. تـــحمـــل اندک در بــرابـــر اســـترسبنظر می رسد که این بزرگسالان به سرعت در هم می شکنند و سراسیمه می شوند . بنابر گزارشات ، آنها بسیار حساسند و براحتی، پریشان و آزرده می شوند تا جایی که قادر به واکنش نشان دادن به یک موقعیت نیستند. جای تعجب نیست که با افزایش استرس و پیچیده شدن مشکل ظرفیت آنها هم کاهش می یابد.

درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه ، همانند کودکان باید جامع باشد.مداخلات درمانی اثبات شده ای برای بزرگسالان وجود ندارد.تجویز دارو، مداخله رفتاری درمانی، روانکاوی و مشاوره بکار گرفته شده است.اما در حال حاضر امکان ندارد که موثرترین شیوه برای برخورد با این اختلال را تعیین کرد.

پاسخ به سوال اصلی “آیا کودکان بر اختلال کمبود توجه غلبه می کنند؟” چندان ساده نیست . تحقیقات فعلی نشان می دهد که تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه برخی از علائم را در بزرگسالی هم دارند. با اینکه ما قادریم برخی از این ویژگیها را شناسایی کنیم، هنوز بسیار زود است که بگوییم این ویژگیها قطعی هستند. بعلاوه تلاش بیشتری لازم است تا بتوان تاثیر مداخلات درمانی متفاوتی را که پیشنهاد شده اند، ارزیابی کرد. مشاوره کودک

 

غالبا می شنویم که آموزگاران و والدین می گویند : ” کودکان به هر حال این اختلال را پشت سر می گذارند. بنابراین، چرا انون به خودمان زحمت بدهیم؟” پیش از هر چیز ما مطمئن نیستیم که کدام کودکان شانس بیشتری برای غلبه بر این اختلال دارند. دوم اینکه تا زتا زمانی که ما صرفا منتظر هستیم که کودک این مشکل را پشت سر بگذارد، غلبه بر مشکلات روانشناختی، آموزشی و مالی که با آنها مواجه می شود، اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوارخواهد بود.تنها راه مناسب برای برخورد با مشکلات پیچیده همراه با اختلال مکبود توجه، تشخیص به موقع توسط یک تیم چند زمینه ای و یک طرح درمان جامع می باشد که مستقیما توسط والدین و متخصصان نظارت شود.

 

گردآورنده :

زیــنـــــتــــــــــ خـــــضــــــری

 کارشناس ارشد روانشناسی

 مرکز مشاوره گروه همراه سعادت آباد 

0/5 (0 Reviews)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا
تماس جهت دریافت نوبت