روانشناسی کودک

چگونه توجه بچه ها را جلب کنیم و روی آنها نفوذ داشته باشیم؟

گاه با قصد خیر وقتی میخواهیم به فرزندانمان مطلبی بیاموزیم، حرفی را بارها و بارها تکرار می کنیم. توصیه ما روانشناسان این است که مطلب را یکبار بگویید و به هنگام بیان، از مشرب خوش استفاده کنید و در صورت لزوم در نوبت بعدی به جای تکرار همه ماجرا،شمه ای خلاصه شده از آن را بازگویید.

حرفتان را تکرار نکنید مگر مطمئن شوید کسی به حرفتان گوش نمی دهد. بی جهت فکر نکنید هرچه بیشتر تکرار کنید، بچه ها بیشتر متوجه می شوند و بیشتر همکاری می کنند. برای ایجاد دلبستگی و وابستگی کودک به خودتان باید اصولی این کار را انجام دهید. در این مقاله یاد میگیرید که چطور کودتان را به خود وابسته کنید و چطور کاری کنید که کودک حرف شما را گوش کند.

چگونه کودکم را به خودم وابسته کنم؟

سوالی که اغلب پدرها و مادرها در جلسات مشاوره کودک از ما می پرسند، این است که چطور کودک را به خود وابسته کنیم؟ مسئله اینجاست که وابستگی کودک به خودی خود موضوع اصلی نیست. بلکه این مهم است که بتوانید کاری کنید کودک به شما یک دلبستگی ایمن داشته باشد. به این معنا که یک رابطه سالم بین شما و کودکتان شکل بگیرد و کودک بتواند در یک بستر امن دلبسته شما شود. در ادامه چند مورد مهم برای ایجاد دلبستگی امن کودک به پدر و مادر را ذکر می کنیم.

چطور کودک را به خود وابسته کنیم

پایه رابطه تان با کودک را درست بگذارید

نزدیک بودن ارتباط والدین و کودک در طول زندگی ناشی از ارتباط والدین با نوزادان، درست از همان ابتدای زندگی ست. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است پدرانی که هنگام تولد نوزادان خود یک هفته یا بیشتر مرخصی می گیرند، در هر مرحله از زندگی، از جمله نوجوانی و دانشجویی، با فرزندشان رابطه نزدیکتری دارند. آیا این دو علت و معلول یکدیگرند؟

نظریه پردازان می گویند اگر مردی با نوزاد خود پیوند عاطفی برقرار کند، در طول زندگی به او نزدیکتر خواهد بود. اما این بدان معنا نیست که پیوند عاطفی با نوزاد تازه متولد شده بسیار مهم است، توجه داشته باشید که مردی که نوزاد تازه متولد شده خود را نگه می دارد و خانواده جدید خود را پرورش می دهد، احتمالاً برای انجام این کار ها روش هایی دارد که باعث نزدیک شدن آن ها در تمام دوران کودکی او می شود.

به یاد داشته باشید که همه روابط نیاز به تلاش دارند

روابط خوب والدین و فرزندان، مانند ازدواج های خوب، به خودی خود ایجاد نمی شود. زیست شناسی برای شروع به ما یک امتیاز ویژه می دهد – اگر از نظر بیولوژیکی برای دوست داشتن فرزندانمان برنامه ریزی نشده بودیم، نژاد بشر مدت ها پیش از بین رفته بود – اما با بزرگتر شدن بچه ها، باید بر این پیوند طبیعی بیشتر کار کنیم، یا شاهد فرسایش آن توسط چالش های زندگی مدرن باشیم.

خوشبختانه، کودکان نیز به طور خودکار والدین خود را دوست دارند. تا زمانی که این علاقه را خراب نکنیم، می توانیم پیوند بین خود و فرزندمان را قوی نگه داریم.

زمان بودن در کنار فرزند خود را در اولویت قرار دهید

در روابط بدون کمیت، هیچ کیفیتی وجود ندارد. اگر تمام وقت خود را در محل کار بگذرانید و او تمام وقت خود را با دوستانش سپری کند، نمی توانید انتظار یک رابطه خوب را داشته باشید. بنابراین با  وجود تمام فشارهای شغلی و سختی های زندگی روزمره، اگر می خواهیم رابطه بهتری با بچه هایمان داشته باشیم، مجبوریم وقت لازم را برای تحقق این امر اختصاص دهیم.

با اعتماد شروع کنید

اعتماد از نوزادی، زمانی که کودک یاد می گیرد که می تواند در صورت نیاز به شما وابسته باشد تا او در آغوش بگیرید، آغاز می شود. تا سن یک سالگی، محققان می توانند “وابستگی مناسب نوزادان به والدین خود” را ارزیابی کنند، که اساساً به این معنی است که کودک به والدینش به عنوان افرادی که می توانند نیازهای عاطفی و جسمی او را تأمین کنند، اعتماد می کند.

اعتماد به معنای باور کورکورانه به آنچه فرزند نوجوانتان می گوید نیست. اعتماد به این معناست که فارغ از اینکه او چه کاری انجام می دهد، کودک خود را به حال خود رها نکنید. اعتماد به معنای آن است که هرگز با ناامیدی از روابط دور نشوید، زیرا اعتماد دارید که او به شما احتیاج دارد و راهی برای حل مشکلات پیدا خواهید کرد.

تشویق، تشویق، تشویق

بچه ها هر روز دیدگاه خود را نسبت به خود و جهان شکل می دهند. آنها به تشویق شما نیاز دارند تا خود را فرد خوبی ببینند که توانایی انجام کارهای خوب را دارد. و باید بدانند که شما طرف آن ها هستید. اگر بیشتر آنچه از دهان شما بیرون می آید اصلاح یا انتقاد باشد، در مورد خود احساس خوبی نخواهند داشت و احساس نمی کنند که با آن ها متحد هستید.

شما تنها اهرم فشار خود را نسبت به آن ها از دست می دهید، و آن ها چیزی را از دست می دهند که هر بچه به آن نیاز دارد: اینکه بدانند بزرگسالی وجود دارد که در تمام دنیا به آن ها فکر می کند.

تشویق کودک

به یاد داشته باشید که احترام باید متقابل باشد

کاملا واضح است. نه؟ اما ما این را نسبت به بچه هایمان فراموش می کنیم، زیرا می دانیم که قرار است رئیس باشیم. شما هنوز هم می توانید محدودیت هایی را تعیین کنید (و باید این کار را انجام دهید)، اما اگر این کار را با احترام و همدلی انجام دهید، کودک شما یاد می گیرد هم با احترام با دیگران رفتار کند و هم اینکه انتظار دارد با او محترمانه رفتار شود.

به تعاملات روزانه با کودک توجه کنید

برای ایجاد رابطه با فرزندتان لازم نیست کار خاصی انجام دهید. خبر خوب – و بد – این است که هر تعاملی باعث ایجاد رابطه می شود. خرید مواد غذایی، استفاده از اتومبیل و زمان حمام به اندازه بحث بزرگی که در هنگام بروز مشکل دارید اهمیت دارد. او نمی خواهد اسباب بازی خود را به کسی بدهد، یا بخوابد، یا تکالیف خود را انجام دهد؟ نحوه مدیریت این مشکل، یک آجر در پایه روابط دائمی شما و همچنین تفکر او در مورد همه روابط است.

این یکی از دلایلی است که نشان می دهد هرگونه فعل و انفعالات تکراری که برایتان آزار دهنده است، ارزش فکر کردن دارد تا ببینید که چگونه ممکن است آن ها را به طور متفاوتی مدیریت کنید. تعاملاتی که بیش از یک بار اتفاق می افتد معمولا الگوی خاصی دارد. نق زدن و انتقاد پایه مناسبی برای رابطه با شخصی که دوستش دارید نیست. و علاوه بر این، زندگی شما خیلی کوتاه تر از آن است که بخواهید آن را با دلخوری سپری کنید.

به تعاملات روزانه با کودک توجه کنید

عادت های ارتباطی زود شروع می شوند

آیا به او وقتی دائما درباره دوستانش در پیش دبستانی حرف می زند، حتی وقتی چیزهای مهم تری ذهنتان را مشغول کرده است، گوش می دهید؟ پس به احتمال زیاد او در مورد ارتباط هایش با پسرها در سن چهارده سالگی به شما می گوید.

توجه کردن هنگامی که برای گرفتن شام و بازگشت به خانه عجله دارید، دشوار است، اما اگر واقعاً گوش ندهید، دو اتفاق می افتد. شما فرصتی برای یادگیری و آموزش به فرزند خود را از دست می دهید، و او می آموزد که شما واقعاً به حرف هایش گوش نمی دهید بنابراین حرف زدن دیگر فایده ای ندارد.

در برابر تمایل به تنبیه کردن مقاومت کنید

در مورد شخصی که شما را “بخاطر خودتان” آزار، تهدید یا تحقیر کرده است، چه احساسی خواهید داشت؟ بچه ها به راهنمایی های ما احتیاج دارند، اما تنبیه کودک همیشه روابطتان را از بین می برد، و باعث می شود کودک رفتارهای نادرست بیشتری داشته باشد.

در برابر تمایل به تنبیه کردن مقاومت کنید

اجازه ندهید که شکاف های کوچک میانتان ایجاد شود

اگر مشکلی بین شما وجود دارد، راهی برای مطرح کردن آن پیدا کنید و آن را به طور مثبت حل کنید. انتخاب عقب نشینی (مگر به طور موقت، از نظر استراتژیک) هنگامی که کودک قصد دارد شما را از خود دور کند، همیشه اشتباه است. هر دشواری فرصتی برای نزدیک شدن یا ایجاد فاصله است.

بعد از هر جدایی دوباره به هم نزدیک شوید

والدین به طور طبیعی، یک لنگر یا قطب نما را برای بچه ها فراهم می کنند تا به آن متصل شده و در جهت درست قرار بگیرند. وقتی بچه ها از ما جدا باشند، به یک جانشین نیاز خواهند داشت، بنابراین خود را به معلمان، مربیان، لوازم الکترونیکی یا همسالانشان معطوف می کنند. هنگامی که به طور جسمی نزد هم باز می گردیم، باید از نظر عاطفی نیز دوباره به هم نزدیک شویم.

بعد از هر جدایی دوباره به هم نزدیک شوید

در دسترس باشید

اکثر بچه ها دستور العمل خاصی را رعایت نمی کنند و در یک جلسه برنامه ریزی شده مسائل خود را مطرح نمی کنند. و هیچ چیز بهتر از صحبت کردن آن ها را آرام نمی کند. بچه ها وقتی اتفاقی برایشان بیوفتد، صحبت می کنند، خصوصاً اگر ثابت کرده باشید که شنونده خوبی هستید و بیش از حد به دنبال حرف کشیدن از آنها نیستید. “اگر خواستی با من حرف بزنی، در آشپزخانه دارم شام می پزم” یا “من باید به فروشگاه بروم، اما اگر نیاز داشتی حتما با تلفن همراهم تماس بگیر.”

اما مهمترین قسمت، در دسترس بودن در سطح فکری است. کودک احساس عاطفی تان را درک خواهد کرد. والدینی که روابط نزدیکی با نوجوانان خود دارند اغلب می گویند با بزرگتر شدن فرزندشان، سعی می کنند که اگر نوجوانشان تمایل به گفتگو دارد، همه موارد دیگر را کنار بگذارند.

البته اگر مشاغل سخت و مسئولیت های دیگری دارید این کار می تواند سخت باشد. اما کودکانی که احساس می کنند سایر چیزها برای والدینشان مهمتر است، اغلب وقتی از نظر عاطفی نیازمند هستند، به جای دیگری پناه می برند. و این موضوع هم به ضرر ماست و هم به ضرر آن ها.

در دسترس کودک باشید

چکار کنیم که کودک حرف شنوی داشته باشد؟

ما در جلسات آموزشی مشاوره کودک به شما می آموزیم که ممکن است لازم باشد بچه ها رفتاری را چند بار تکرار کنند تا به تجربه یا نکته ای بیاموزند. به همین دلیل است که بچه ها می خواهند داستان مورد علاقه اشان را بارها و بارها بشنوند. بچه های بزرگتر ممکن است برای تهیه ی گزارش درسی خود تا آخرین لحظات صبر کنند، هرچند قبلاً تجربه کرده اند که وقتی  کاری را در آخرین دقایق تمام می کنند کارشان از کیفیت چندان خوبی برخوردار نمی شود.

وقتی به درخواست کودکمان عمل نکنیم، ممکن است بارها و بارها حرفش را تکرار کند تا ما در تصمیم خود تجدید نظر کنیم. نیاز کودک است که رفتارش را تکرار کند. اما اگر ما سخن و خواسته خود را رها کنیم لزوماًبه موقعیت خاصی نمی رسیم. 

توجه داشته باشید که بچه ها نه از روی حرفهایی که به آنها می زنیم،بلکه با توجه به رفتار و عملی که به نمایش می گذاریم مطلب می آموزند. پس تکرار کردن یک تذکر یا حرف، عملا کاری از پی نمی برد بلکه فقط تنش در رابطه شما با کودکتان بیشتر ایجاد می کند.

حرفتان را بزنید و بعد بگذارید که بچه ها نتیجه کارشان را تجربه کنند

توجه داشته باشید که بچه ها  نه از روی حرفهایی که به آنها می زنیم، بلکه با توجه به رفتار و عملی که به نمایش می گذاریم مطلب می آموزند. حرفتان را بزنید و بعد بگذارید که بچه ها نتیجه کارشان را تجربه کنند. 

بچه ها بسیار علاقه مندند پدر و مادرشان برای آنها از دوران گذشته و کودکی خودشان حرف بزنند. بگویند چگونه باهم آشنا شدند.وقتی این مطالب را با زبانی راحت و خوشایند تعریف می کنید، آنها از حرف شما استقبال می کنند.به جای طرح محرومیتها و مشکلات خود در گذشته، از نکات مثبت زندگیتان حرف بزنید.

بسیاری از پدر و مادرها برای فرزندانشان لباس های گران و شیک می خرند و بعد هنگام دادن لباس به فرزندشان به او می گویند:“وقتی به سن تو بودم حتی اتاق خواب کوچکی برای خودم نداشتم.تو خیلی شانس آورده ای.”

طریقه حرف زدن با کودک

گفتن اینکه بچه ها باید بسیار قدرشناس باشند دلیل نمی شود تا آنها قدرشناس شوند اما مهم است اگر از سرگذشت ما مطلبی بدانند. مهم است بدانند پدر و مادر ما به سختی تلاش می کردند تا ما زندگی ساده ای داشته باشیم. اما همین حرف زمانی معنی دار است و به نتیجه مطلوب می رسد که در محیطی دوستانه مطرح شود. باید از هرگونه نطق و سخنرانی خودداری کرد.بچه ها تا بزرگتر نشوند نمی دانند از چه امتیازاتی برخوردارند.

تماس چشمی با کودک را فراموش نکنید

وقتی با فرزندتان حرف می زنید با او تماس چشمی برقرارکنید. دست اورا بگیرید و حرف بزنید، این گونه نیاز به تکرار،به حداقل می رسد. دربسیاری از مواقع در حالی با فرزندمان حرف می زنیم که او در حال تماشای تلویزیون یا انجام کاری است؛ مثلاًبا تلفن حرف می زند و یا با کامپیوترش بازی می کند. بعد ناراحت میشویم زیرا می بینیم به حرف ما گوش نداده یا واکنشی نشان نداده است.

بنابراین قبل از اینکه با فرزندتان حرف بزنید مطمئن شوید که او به صحبت های شما گوش می دهد. از او بخواهید وقتی حرف می زنید به شما نگاه کند. این گونه بهتر می توانیدحرف هایتان را انتقال دهید. نگذارید شخص ثالث پیام شما را منتقل کند. وقتی خواهر یا برادر فرزندتان پیام شما را به او مخابره کند، بعید نیست که بسیاری از بخشهای آن به شکلی که شما می خواهید مخابره نشود.

تماس چشمی با کودک را فراموش نکنید

برای حرف زدن با کودک به لحن خود توجه کنید

به لحن صدایتان توجه کنید. تا می توانید ملایم و راحت حرف بزنید. از مشرب خوش استفاده کنید اما از طعنه و تمسخر بپرهیزید.وقتی کسی بر سرم فریاد می کشد گاه مشوش می شوم و اغلب کل پیام را از دست می دهم. همین مطلب درمورد کودکان نیز صدق می کند.

بچه ها به لحن صحبت بزرگترها توجه دارند. اگر میخواهیم پیام ما را دریافت گنند باید لحن کلامی طبیعی و خوشایند داشته باشیم. ممکن است بگویید”بله می دانم اما دشوار است”. بله درست است؛ ملایم صحبت کردن اغلب با غریزه طبیعی  ما همخوانی ندارد اما مانند هر کار دیگری، اگر می خواهید موفق شوید، باید تلاش کنید. اگر داد و فریاد کشیدن جواب میداد نیازی به روشی متفاوت نبود قبل از اینکه به کودک خود خود واکنش نشان دهید نفس عمیقی بکشید و به قصد و نیت خود فکر کنید. 

 

مرکز مشاوره کودک و نوجوان گروه همراه سعادت آباد 

3.7/5 (7 Reviews)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
Call Now Buttonتماس جهت دریافت نوبت